Το παιδί μέσα μας και πώς επηρεάζει τη σχέση με τον/την σύντροφο μας.

Αν θυμώνω όταν αργείς και όταν δεν με παίρνεις αγκαλιά, το να έρχεσαι στην ώρα σου και το να με αγκαλιάζεις, ίσως να μην αρκεί για να λυθεί το πρόβλημα.

Αυτό που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου και την σχέση μου είναι να κοιτάξω μέσα μου και να σκεφτώ τι είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί όταν αργείς και δεν με παίρνεις αγκαλιά. Τι είναι αυτό που πυροδοτεί τον θυμό μου. Πώς ερμηνεύω την αργοπορία σου και την έλλειψη της αγκαλιάς σου και ποια είναι η ανάγκη πίσω από την ανάγκη μου. Τι χρειάζομαι πραγματικά; Να μου αποδείξεις ότι νοιάζεσαι για μένα; Ότι είμαι σημαντικός/ή στη ζωή σου; Τι θέλω να πω όταν αντιδρώ κατά αυτό τον «παιδιάστικο» ίσως τρόπο;

Τις περισσότερες φορές μιλάει το παιδί που έχουμε μέσα μας και όπου στον κόσμο της ψυχολογίας ονομάζεται “εσωτερικό παιδί ”. To εσωτερικό παιδί αποτελεί το σύνολο των θετικών και αρνητικών μας βιωμάτων τα οποία δημιουργούνται από τους γονείς μας και τους σημαντικούς άλλους στην παιδική μας ηλικία όπου τα περισσότερα από αυτά είναι καταγεγραμμένα στο ασυνείδητο μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το εσωτερικό παιδί αποτελεί ένα τμήμα του ασυνειδήτου μας. Τα περισσότερα προβλήματα στην ενήλικη ζωή μας προκαλούνται κυρίως από τα αρνητικά μας βιώματα κι αυτό γιατί το εσωτερικό μας παιδί κάνει τα πάντα για να μην αναγκαστεί να ξαναβιώσει συναισθήματα και καταστάσεις που τον πλήγωσαν και το τραυμάτισαν στα παιδικά του χρόνια.

Άρα όταν εγώ θυμώνω όταν αργείς το εσωτερικό παιδί μέσα μου νιώθει παραμελημένο και παραγκωνισμένο. Όταν νιώθω έντονο θυμό επειδή άργησες, αγνοώ ότι αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι άργησες αλλά σε ένα τραύμα του παρελθόντος και πιο συγκεκριμένα στο ότι η μητέρα μου δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις επιθυμίες μου όταν ήμουν παιδί και με παραμελούσε. Αυτή η θυμωμένη συμπεριφορά μου όμως μπορεί να ξυπνήσει αρνητικά παιδικά βιώματα του / της συντρόφου μου και τότε το εσωτερικό του / της παιδί μπορεί να αντιδράσει και αυτό με θυμό που θα οδηγήσει σε καυγά, όπου στην πραγματικότητα θα μαλώνουν τα δύο εσωτερικά παιδιά και όχι δύο ενήλικες.

Πολλοί από εμάς κουβαλάμε το αίσθημα του πόνου και του θυμού που ίσως δεν μπορέσαμε να εκφράσουμε στην παιδική μας ηλικία και τα εξωτερικεύουμε στην ενήλικη ζωή μας μέσω των αρνητικών αντιδράσεων και των απαιτήσεων, ίσως δίχως να το συνειδητοποιούμε. Αυτού του είδους οι αντιδράσεις όμως προκαλούν τα περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις μας. Αν όμως είχαμε επίγνωση των επιθυμιών και των τραυμάτων του εσωτερικού παιδιού μας θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ήρεμα και να αποφύγουμε την ψυχολογική ένταση και δυστυχώς πολλές φορές τον χωρισμό. Σε πολλές περιπτώσεις χωρισμού το πρόβλημα δεν έγκειται στη σχέση μεταξύ των δύο συντρόφων αλλά σε άλυτα θέματα του παρελθόντος που επηρεάζουν το παρόν ενός από τους δύο ή και των δύο.

Μόνο όταν ασχοληθούμε και γνωρίσουμε το εσωτερικό μας παιδί θα μπορέσουμε να μάθουμε ποιες επιθυμίες και ποια τραύματα φέρουμε μέσα μας. Θα πρέπει να το φροντίσουμε, να το ακούσουμε και να εμπιστευτούμε όσα έχει να μας πει. Να γίνουμε όπως αναφέρει και ο Χορχε Μπουκάι, ο συμπονετικός γονιός του εαυτού μας. Έτσι εμείς ως ενήλικες θα αποκτήσουμε περισσότερη αυτοεκτίμηση και το παιδί μέσα μας θα βρει επιτέλους ένα ήρεμο και ασφαλές σπιτικό. Αυτή είναι μια βασική προϋπόθεση για να αποκτήσουμε πιο υγιείς, ήρεμες και ευτυχισμένες σχέσεις.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω για να βοηθήσουμε το παιδί μέσα μας αλλά μπορούμε να φροντίσουμε το εσωτερικό μας παιδί από την ενήλικη πλέον θέση. Κι αυτό μπορεί να γίνει με την αντικατάσταση των αρνητικών βιωμάτων με “επανορθωτικές εμπειρίες”, όπου μέσω αυτών, το άτομο θα αποκτήσει έλεγχο, αυτοκυριαρχία και δύναμη. Η διαδικασία αυτή γίνεται μέσω ανθρώπινων σχέσεων όπου μέσα σε κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, είναι ικανές να επουλώσουν τα τραύματα και να διαψεύσουν τις επικριτικές εσωτερικές φωνές.

Η θεραπευτική σχέση είναι μια τέτοιου είδους σχέση, όπου μέσα σε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο ο θεραπευόμενος μπορεί να επουλώσει τα τραύματα του παρελθόντος, να βελτιώσει τις διαπροσωπικές του σχέσεις και να δημιουργήσει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον σε όλες τις πτυχές της ζωής του.

Βαρδάρη Ελένη |Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας | soulpaths.gr

---

Βιβλιογραφία

Stahl, S. (2018). Tο παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Αθήνα : Διόπτρα

Μπουκάι, X.(2009). Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης. Αθήνα : Οpera